Badeendje kan zomaar gifkikker zijn
Een interview met WECF in het Reformatorisch Dagblad
05.06.2009 | Classina van den Heuvel - Reformatorisch Dagblad
Badeendje kan zomaar gifkikker zijn
Utrecht, 19 mei 2009 – „We moeten elkaar niet bang maken.” Die stelling zet Marie Kranendonk, een vriendelijke en kalme vrouw die weloverwogen haar woorden kiest, op slag in vuur en vlam. „Dat is struisvogelpolitiek. Het gaat hier om het nachtmerrie-idee van iedere ouder: dat het knuffeltje van de baby niet veilig is.”
„Ook al is er reden toe, de overheid zal zeggen: Geen paniek”, zegt Kranendonk, voorzitter van WECF, de organisatie die een ”Speelgoedwijzer” verspreidt. „Maar rust is geen reden om actie uit te stellen, niet als het gaat om de gezondheid van kinderen. Je kunt ouders niet dom houden.”
Kranendonk is de oprichtster van WECF, een netwerk waarbij meer dan honderd vrouwen- en milieuorganisaties zijn aangesloten. Het netwerk geeft praktische tips voor veilig, gezond en milieubewust leven. Een voorbeeld is een initiatief als Een Veilig Nest, dat onder andere informatie verschaft over klussen met verantwoorde materialen – zonder giftige stoffen. Juist bij ongeboren baby’s kunnen die veel schade aanrichten.
Gif in speelgoed heeft de bijzondere aandacht van WECF. Kranendonk en persvoorlichter Chantal van den Bossche noemen onderzoeken van consumentenorganisaties met alarmerende resultaten. „De Duitse Ökotest meldde in het najaar dat de helft van al het speelgoed schadelijke stoffen bevat. Een Vlaams onderzoek van Test-Aankoop zei kort daarna hetzelfde.”
Volgens WECF biedt de EU-Speelgoedrichtlijn niet voldoende bescherming. Zo is een bepaald mechaniekje dat een pop laat lachen of huilen toegestaan, terwijl er kankerverwekkend materiaal in zit. „Ze halen het toch niet uit elkaar, is de redenering. Maar sommige jongetjes doen dat juist graag.”
Ook de Europese wetgeving rond chemische stoffen, Reach, schiet volgens de organisatie tekort. Van de 100.000 chemische stoffen die er op de markt zijn, staan er 30.000 op een lijst om nader te worden onderzocht. Daarvan gelden er 267 als „aantoonbaar gevaarlijk.” Die stoffen staan inmiddels op een lijst om te worden vervangen.
Er wordt wel gewerkt aan het probleem, maar alles gaat zo langzaam, weet ze na 15 jaar voorzitterschap. De industrie is machtig en heeft geen haast om zijn productieproces te veranderen en bepaalde goedkopere grondstoffen te vervangen voor duurdere. Het lastige is verder dat schadelijkheid vaak „niet een-op-een” te bewijzen is.
Intussen zouden ouders wel moeten weten wat er in het badeendje van hun peuter zit, vindt Kranendonk. Daarom pleit ze allereerst voor etikettering. Zoals bij cosmetica, en dan zo helder mogelijk. Op die manier kunnen mensen zien of er broomhoudende brandvertragers in een knuffel zitten, wat vaak zo is.
Van den Bossche: „Mijn dochter van 3 ligt met vier knuffels in bed, de hele nacht. Dat is hoe kinderen speelgoed gebruiken: heel intensief. Je wilt niet dat ze broom inademen.”
Sommige vormen van broom zijn kankerverwekkend en hormoonverstorend. Er bestaan alternatieven. „Maar de broomindustrie is heel groot, en een fabrikant zei onlangs: „Ik weet dat broom gevaarlijk is. Maar het is nog niet verboden.”” Zolang de wet hierin niet voorziet, zouden ouders zulke beren moeten kunnen boycotten, vindt Kranendonk.
In een land als Duitsland is de informatievoorziening over ingrediënten overigens al veel meer doorgedrongen in de samenleving, zegt zij. „Ook bij goedkope cosmetica hangt bijvoorbeeld een label dat die goed is getest.” Nederlanders zijn volgens de WECF-voorzitter niet kritisch genoeg. „Ik heb het gevoel dat mensen absoluut niet weten wat er speelt. Ze denken: Hier is alles goed geregeld.”
Classina van den Heuvel, Reformatorisch Dagblad
Dit artikel is onderdeel van 3Vandaag, een pagina in het Reformatorisch Dagblad waarop een actueel of belangrijk thema van 3 kanten wordt belicht.Gerelateerde artikelen:
„Veel speelgoed bevat foute stoffen”
„Brochure is bangmakerij”
